ATEŞ YÜZLÜ

Marius Von Mayenburg'un ünlü ve ödüllü oyununu Siyah Beyaz Ve Renkli (SBR) sahneye koydu.

Güneş Sayın, Hüseyin Sevimli, Muharrem Özcan, Salih Bademci, Süreyya Güzel oynadı, Çağrı Şensoy yönetti.

Biz de Kenter Tiyatrosu'nda seyrettik.

Başlangıçta az çok herkesin evindeki normal bir yaşam gibi başlayan dört kişilik bir ailenin hikayesi, oyunun ilerlemesiyle bambaşka bir boyuta geçiyor. Anne, baba, erkek çocuk, abla ve ablanın sevgilisi arasında bilinmeyen, saklanan, konuşulmayan ne kadar çok şey olabileceğini anlatmaya başlıyor. İlgisizlik, kayıtsızlık, belki sevgisizlik ve görmezden gelme. Düştükleri açmazlardan kurtulmak için çırpınmaları ve uç noktalarda verdikleri tepkiler...

Seyredecek olanları düşünerek konu hakkında çok detaya girmek istemiyorum; Bir yemek masasında başlayan oyun, kayıtsızlıkların buhranlara, iniş çıkışlı duyguların hastalıklı tepkilere dönüşmesi, ensest, şiddet ve cinayet ile devam ediyor.

Hazmetmesi zor bir oyun ama toplumda görmezden gelinen şeylerin konuşulması, sorgulanması ve insanlığın nereye gittiğine dair ruh kanırtıcı bir yüzleşme adına ben tüm rahatsızlığıma rağmen başarılı buldum.
Oyuncuların performanslarını da çok dikkat çekici olmakla beraber, akışın çok hızlı olması, ani duygu geçişleri oyunda kopukluk yaratıyordu. Metin çözümlemesinde, metinin sahneye aktarılmasında bir eksiklik hissediliyordu. Bazı cümlelerin (çok az sayıda) biraz daha konuşma dilimize uygun kullanılması iyi olurdu diye düşünüyorum.

Bana eşlik eden arkadaşım beğenmese de, oyunda müzik kullanılması bana göre etkileyici bir unsurdu.

Siyah Beyaz ve Renkli, genç oyunculardan oluşmuş bir topluluk. Kendilerini şöyle tanımlamışlar;

Siyah Beyaz ve Renkli...
Birkaç gencin gerçekleşebilir rüyası.
Doğrunun yenisi.
Hazzın delisi.
Sınırın silgisi.
Paranın azı.
Çoşkunun cümlesi.
Duvarın balyozu.
Gerçeğin ta kendisi.
Masalın dostu.
Farkın bekçisi.
Çırağın ustası.
Yeninin ilerisi.
Eskinin yenisi
Umudun dirisi.
Kesiğin derini.
İnadın keçisi.
Yani siyah beyaz ve renkli.
Bir deliler birliği, non hiyerarşik bir gösteri örgütlenmesi.

Hepsine emekleri ve bu cesur duruş için teşekkür, alkışlarken çok daha güzel şeyler yapacaklarını hissediyorsunuz...

P.S: Oyun farklı yerlerde sahneleniyor. SBR'nin sitesinden takip edilebilir. Kenter Tiyatrosu nostaljik detayları, iyi oyuncuları ve oyunları ile benim sevdiğim bir mekandır ancak koltukları çok dar ve rahatsız.